Vandaag had ik voor het eerst geen gast, maar was ik zelf aan het woord. Ik had een polletje uitgeschreven op LinkedIn en daar kwam uit dat er interesse is in hoe tot meer verbinding in de samenwerking te komen. Nou daar heb ik wel zo m'n kijk op natuurlijk.
Die kijk deel ik deze aflevering met je. Het gaat - natuurlijk - over openheid, over delen, elkaar beter leren kennen, op elkaar aansluiten als puzzelstukjes. Het gaf me meteen de gelegenheid om 'Van hokjes naar puzzelstukjes' nog wat meer toe te lichten.
Ik heb zelf heel verschillende ervaringen opgedaan in samenwerkingen: in mijn ogen armoedig, elkaar niet kennend, als eilandjes werkend, puur functioneel met elkaar omgaan. En ook heel rijk, elkaar wél goed kennen, elkaar ondersteunen & verder helpen, elkaar waarderen, kortom: je met elkaar verbonden voelen.
Juist door die twee contrasten ben ik zo gedreven wat aan de context van samenwerken te willen bijdragen. Omdat ik weet dat het zo anders kan dan het vaak gaat. Ik ben reuze benieuwd naar hoe jij dit ervaart. Laat je me dat weten?
Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!
Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl